K.A. Linde - ,,Dziewczyna mojego brata" (recenzja)

Gdy zobaczyłam, jaki tytuł ma powieść K.A. Linde, w głowie już układałam sobie mały plan. Ona jest dziewczyną jakiegoś chłopaka, z kolei brat tego chłopaka zakochuje się w niej, a głównym dylematem książki jest wybór dziewczyny, którego z braci wybrać. Okazało się, że moje snucie planów na nic się zdało, ponieważ autorka całkowicie inaczej poprowadziła fabułę, a tytuł chyba w moim mniemaniu miał na celu nakłonienie czytelnika do przeczytania tejże książki. Tak stało się w moim przypadku, ale czy było warto ? Zapraszam Was na recenzję pierwszego tomu serii Mister Wright.

Dziewczyna mojego brata
K.A. Linde

Cykl: Mister Wright (tom 1)

Wydawnictwo: Burda Książki

Data wydania: 27 września 2017

Emery pisze doktorat z historii, jest od trzech lat w związku ze swoim profesorem i opiekunem naukowym jej doktoratu, ale gdy przyłapuje go na zdradzie z jego studentką, zrywa z nim i wraca do swojego rodzinnego miasta. Okazuje się, że niedługo siostra jej chłopaka z liceum wychodzi za mąż. Przyjaciółka Emery zabiera ją ze sobą na uroczystość. Tam wpada w oko Jensenowi Wrightowi - biznesmenowi oraz ... bratu jej chłopaka z liceum. Co się stanie, gdy pomiędzy nimi wybuchnie namiętność ? A może przeszłość okaże się zbyt wielką przeszkodą na drodze do ich szczęścia ?

K.A. Linde to nowa gwiazda wśród autorek poruszających powieści obyczajowych. Jest zapalnoną czytelniczką i amatorką okazyjnych zakupów. Mieszka w Chapel Hill w Karolinie Północnej, z mężem i dwoma cudownymi psami.

Gdy zobaczyłam tę książkę, nie mogłam się jej oprzeć. I tytuł i okładka bardzo mi się spodobały. Zresztą właściwie nawet mniej więcej w głowie zaczęłam układać sobie plan jej fabuły. Od jakiegoś czasu co tydzień oglądam serial, w którym dziewczyna chodzi z jednym bratem, a zakochuje się nieoczekiwanie w drugim i musi podjąć decyzję z którym chce być i pomyślałam, że w książce Linde będzie podobnie. I ku mojemu zdziwieniu bardzo się pomyliłam.

Tytułową ,,Dziewczyną mojego brata" jest Emery, która powraca do rodzinnego miasta. Prawie dziesięć lat temu rozstała się z Landonem Wrightem, a teraz wpada w oko jego bratu - Jensenowi. Ale na ich drodze stoi zbyt wiele przeszkód. I chyba na tych przeszkodach miała opierać się ta książka. A opierała się na ... ? I właśnie niestety muszę napisać, że nie opierała się na niczym. Na każdym kroku tylko jakieś niedomówienie, niepotrzebne żale, bohaterowie schodzili się, odchodzili od siebie z błahych powodów. Po prostu jak dla mnie wszystko było zbyt naciągane, a postępowanie bohaterów nie miało żadnego usprawiedliwienia. A jeżeli w książce tak się dzieje, to jest źle i słabo.

Gdy kończyłam tę książkę, na myśl nasuwało mi się tylko jedno pytanie : ,,Dlaczego ja w ogóle się za nią zabrałam ?" Chyba rzeczywiście skusił mnie tytuł i piękna okładka. W polskim wydaniu wygląda na okładkę bardziej dobrej obyczajówki. W oryginalnej wersji wygląda całkowicie inaczej i jest to taka typowa okładka erotyka. Książkę czytało mi się bardzo dobrze, co jest zasługą lekkiego pióra pani Linde, ale pod koniec zaczęła mnie naprawdę bardzo nudzić. Co prawda na koniec akcja przyśpieszyła, wyjaśniło się wiele, ale nie usatysfakcjonowało to mnie. Zbyt dużo dla mnie tych zwrotów akcji i jeśli byłyby one chociaż po części sensowne, to wszystko byłoby OK., ale niektóre w ogóle nie miały dla mnie sensu. A wiecie co wkurzało mnie najbardziej ? I Emery i Jensen byli osobami po przejściach, nieudanych związkach, zdradzeni przez swoich partnerów, a oni zachowywali się, jakby w ogóle ich to nie obeszło.

Książka miała potencjał: fajny pomysł na fabułę, bohaterowie po przejściach - naprawdę dało się z tego wyciągnąć o wiele więcej. W rezultacie otrzymujemy książkę niedopracowaną, z bohaterami infantylnymi, którzy niekiedy zachowują się jakby byli nastolatkami, i nie wiedzą czego w życiu chcą. Autorka może jakoś chciała ubarwić tą historię, ale chyba nie wiedziała jak się do tego zabrać. A skutkiem tego jest historia z potencjałem, która niezbyt się udała.

,,Dziewczyna mojego brata" miała być książką, od której nie będę chciała się oderwać. Co prawda pióro pani Linde jest bardzo lekkie i historię z pewnością szybko się czyta, ale to chyba jej jedyny atut. Bohaterowie, których wykreowała pani Linde z pewnością mieli bardzo wielki potencjał, ale sposób poprowadzenia fabuły sprawił, że w książce wiało nudą. Jeśli ktoś szuka lekkiej książki przy której chce się troszkę odprężyć, to myślę, że to może być dobra pozycja. Trzeba tylko uważać, by nie nabawić się później bólu głowy. Myślę, że kiedyś dam szansę pani Linde, ale z pewnością jeszcze nie teraz.

 Ocena :   ✰✰✰✰ (4/10)