Blanka Lipińska - ,,365 dni" (recenzja)

Włoska mafia, przystojny don, charakterna Polka i 365 dni ... - to z pewnością kluczowe słowa, które opisują powieść debiutującej Blanki Lipińskiej. Czy autorce udał się romans w pięknej, włoskiej scenerii ?

365 dni
Blanka Lipińska

Wydawnictwo: Edipresse Książki

Data wydania: 4 lipca 2018

Laura Biel to filigranowa brunetka, która z powodu wypalenia zawodowego zwalnia się z pracy. Razem ze swoim chłopakiem - Martinem - i przyjaciółmi wyjeżdża na wakacje na Sycylię. Wycieczka ma być próbą ratowania jej związku, ale w dniu urodzin Laury wszystko zaczyna się sypać. W jednej z restauracji spotyka przystojnego mężczyznę i ma nieodparte wrażenie, że ten nieustannie ją śledzi. Dziewczyna nie wie, że jest to jeden z najbogatszych bossów sycylijskiej mafii, a gdy parę dni później budzi się w nieznanym jej pomieszczeniu okazuje się, że została porwana, a mężczyzna, który ją więzi daje jej 365 dni na ... pokochanie go. Czy można zakochać się w ,,Bestii ? Czy miłość można wymusić ?

Blanka Lipińska to człowiek orkiestra : z zamiłowania kucharz, z wykształcenia wizażystka, z zawodu terapeuta-hipnotyzer, a na co dzień menadżerka nocnych klubów. Autorka z potrzeby, nie z przymusu. Jest miłośniczką tatuaży, niepoprawną altruistką i orędowniczką szczerości. ,,365 dni" to jej literacki debiut.

,,365 dni" to książka, która mnie zaciekawiła - ciekawy opis, fajna okładka, więc to dobry wstęp. Sięgając po tę pozycję byłam również ciekawa, czy polskiej autorce uda się napisać wciągający romans, od którego nie sposób będzie się oderwać. Teraz, po przeczytaniu tej powieści jestem wkurzona. Dlaczego ? Bo zakończenie, które zaoferowała nam autorka po prostu było otwarte, a o kontynuacji na razie nic nie wiadomo. Cóż, nic nie poradzę - po prostu wkręciłam się w historię przystojnego mafioso i charakternej Polki ...

Laura Biel to atrakcyjna brunetka, która wyjeżdża z chłopakiem i przyjaciółmi na Sycylię. W jednym z klubów poznaje tajemniczego mężczyznę i ma nieodparte wrażenie, że nieustannie ktoś ją śledzi. Gdy w dniu jej urodzin chłopak nawet nie spędza z nią czasu, dziewczyna rzuca go, wybiega z hotelu i chce pospacerować po mieście. Po paru dniach budzi się w nieznanym dla siebie miejscu i dowiaduje się że została porwana przez jednego z najgroźniejszych sycylijskich szefów mafii - Massimo Torriceliego. Ten, odkąd zobaczył ją na lotnisku nie może uwierzyć w to, że odnalazł kobietę, którą pięć lat temu ujrzał jako anioła, kiedy prawie umierał. Przystojny Don będzie groził rodzinie kobiety i da Laurze 365 dni na to, by go pokochała.

Cóż, czytając opis tej książki, nawet przyznam, że troszkę się zaśmiałam. Fabuła jest dosyć niewyobrażalna, ale to chyba jeszcze bardziej zachęca niektórych czytelników do przeczytania tej pozycji, a więc ochoczo zabrałam się do lektury ,,365 dni". Nie będę tego przed Wami ukrywać - początek powieści był troszkę żenujący i już miałam tę książkę rzucić w jakiś najbliższy kąt, ale postanowiłam zobaczyć, jak dalej rozwinie się akcja. Po przeczytaniu całej książki mam mieszane odczucia co do niej. Kurcze, oczekiwałam fajnego romansu, który pozwoliłby mi się odprężyć, gdzie mogłabym kibicować bohaterom, a czytając początek co chwila mówiłam sobie w myślach ,,Że co ?". Mimo wszystko postanowiłam czytać dalej i akcja zaczęła jeszcze bardziej nabierać tempa. A gdy zaczęło się już na dobre rozpędzać, okazało się, że już koniec książki/(chyba) pierwszej części.

Bohaterowie nie są infantylni, choć co prawda na początku bardzo mnie wkurzali. O ile Laura była jeszcze znośna i nawet troszkę ją polubiłam (na początku), o tyle Massimo bardzo mnie wkurzył, a to co stało się już na samym końcu książki chyba najbardziej mną wstrząsnęło. Laura jest kobietą niepokorną, zawsze ma własne zdanie i oczywiście tym mi zaimponowała. Później niestety troszkę się na niej zawiodłam, ale jej riposty wywoływały na mojej twarzy uśmiech. Z kolei na początku książki do Massima poczułam odrazę, ale na końcu poniekąd troszkę go zrozumiałam, bo widać było, że był szalenie zakochany w Laurze. Oczywiście jest władczy, nie znosi sprzeciwu i jak to zwykle w romansach bywa jest niebagatelnie przystojny.  Bohaterom drugoplanowym autorka nie poświęca zbyt wiele kartek, mamy ich tylko nakreślonych, więc skupiamy się tylko na głównej parze.

Styl autorki jest przystępny i nawet w miarę dobrze czytało mi się tę powieść, ale dla wielu czytelników główną przeszkodą może być pokonanie początku książki, bo jest żenujący. Mimo wszystko warto jest przeczekać, bo później akcja nawet fajnie się rozkręca, a my wciągamy się. Historię w pierwszym rozdziale poznajemy z punktu widzenia Massima, a dalszą część z punktu widzenia Laury. Okładka również zwróciła moją uwagę, bo Kamil Niziński, którego możemy na niej zobaczyć doskonale do niej pasuje. Co do literówki na okładce (i literówek w książce) wypowiadać się nie będę i po prostu zostawię je w spokoju.

,,365 dni" miało być przyjemną lekturą, przy której będzie się można odprężyć. Niestety, przyznam, że troszkę się rozczarowałam. Bohaterowie co prawda nie byli źli, akcja była nawet całkiem całkiem, język autorki był przystępny, więc pewnie pomyślicie ,,Czego ona chce ?". Po prostu żenujący początek troszkę mnie zniechęcił, nie wiem też dlaczego autorka chciała wzorować się na ,,Pięćdziesięciu twarzach Greya", bo gdyby bardziej poszła w klimaty ,,Ojca Chrzestnego" z pewnością książka byłaby lepsza. Cóż, niestety autorka dała otwarte zakończenie i weź się teraz człowieku domyślaj. Pomimo niedociągnięć i przesadzonego ,,mafijnego świata" myślę, że przeczytałabym dalsze losy dwójki bohaterów. Jeśli jednak nie lubicie słabych początków i denerwujących bohaterów to debiut Blanki Lipińskiej może nie być dla Was dobrą lekturą.

Ocena :   ✰✰✰✰✰ (5/10)

Recenzja powieści ,,Ten dzień" (klik).
MOJA opinia o filmie "365 dni" w tym (klik) poście.

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję wydawnictwu Edipresse Książki.